ήρθες αργά

Μπορεί να σ’ έφερε το αγέρι, τις μαργαρίτες που μαδά
μπορεί να σ’ έφερε το κύμα, στην αμμουδιά που τραγουδά,
μπορεί να σ’ έφερε η χαρά, μπορεί να σ’έφερε η λύπη,
μα, είναι αργά, πολύ αργά να μου ξυπνήσεις καρδιοχτύπι.

Ήρθες αργά, στο δρόμο της ζωής μου
Ήρθες αργά για να μου φέρεις τη χαρά
Μιαν άλλη πέρασε, τα χάδια της με κέρασε,
κάποια βραδιά μου πήρε την καρδιά.

Ήρθες αργά, στο δρόμο της ζωής μου
‘Ηρθες αργά, πώς θές αλήθεια να στο πω;
Δεν ερωτεύομαι, μαζί σου κι αν πλανεύομαι.
Ήρθες αργά, ακόμα εκείνην αγαπώ…

Μπορεί να σ’ έφερε το αγέρι, τις μαργαρίτες που μαδά
μπορεί να σ’ έφερε το κύμα, στην αμμουδιά που τραγουδά…

[Κώστας Κοφινιώτης – Γιάννης Βέλλας – Στάθης Δρογώσης]

Yπέροχη διασκευή ενός πολύ παλιού τραγουδιού, που, παραμένει σύγχρονο.

Publicités